●      Polityczne podporządkowanie sądów, uzależnienie ich od władzy wykonawczej (m.in. poprzez nowe zasady wybory neo-KRS, nowy system dyscyplinarny z Izba Dyscyplinarną, ogromny wzrost kompetencji Ministra Sprawiedliwości i praktyczną likwidację znaczenia samorządu sędziowskiego), co bezpośrednio narusza zasadę trójpodziału władzy oraz odrębności i niezależności sądownictwa (art. 10 i 173 Konstytucji);

●      Krajowa Rada Sądownictwa w obecnym składzie (neo-KRS) jest organem niekonstytucyjnym, niespełniającym europejskich standardów niezależności od władzy wykonawczej i ustawodawczej (określonych w wyroku TSUE z 19.11.2019 r. w sprawie A.K.);

●      Całkowita kontrola nad nominacjami i awansami sędziowskimi poprzez upolitycznioną nową Krajową Radę Sądownictwa; 

●      Orzeczenia wydane przez wadliwie powołane osoby na stanowiska sędziowskie stanowią ogromne zagrożenie dla bezpieczeństwa obrotu prawnego z uwagi na niewłaściwą obsadę składów sądów i implikacje prawne z tym związane;

●      Represjonowanie sędziów dyscyplinarnie i karnie, poprzez politycznie wybranych prezesów sądów, rzeczników dyscyplinarnych i sądy dyscyplinarne, w tym nielegalną Izbę Dyscyplinarną w Sądzie Najwyższym; możliwość usuwania sędziów z zawodu lub faktycznego pozbawiania ich możliwości orzekania na czas praktycznie nieokreślony.

Proponowane rozwiązania:

1. Natychmiastowa likwidacja neo-KRS , jako organu niekonstytucyjnego, niespełniającego europejskich standardów niezależności od władzy wykonawczej i ustawodawczej (określonych w wyroku TSUE z 19.11.2019 r. w sprawie AK).
   

2. Natychmiastowe wstrzymanie się z powołaniem i awansowaniem sędziów na podstawie wniosków neo-KRS.
   

3. Powołanie nowej Krajowej Rady Sądownictwa, według konstytucyjnych zasad określonych w art. 187 Konstytucji w związku z art. 186, 173 i 10 Konstytucji, czyli jako organu, który wykonuje swoje konstytucyjne obowiązki, tj. stoi na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów, gdzie 15 sędziowskich członków Rady powołuje środowisko sędziowskie (a nie parlament). Postulujemy wprowadzenie zmian w sposobie wyboru sędziów do KRS przez środowisko sędziowskie (w stosunku do przepisów sprzed 2017 r.) – gotowe propozycje są w senackim projekcie projektu ustawy o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (w pracach nad którym brały udział środowiska prawnicze, w tym „Iustitia” oraz „Wolne Sądy”).
   

4. Usunięcie z Sądu Najwyższego wszystkich osób powołanych na stanowiska sędziowskie przy udziale neo-KRS (wadliwość ich powołania została stwierdzona w wykonujących wyrok TSUE w sprawie A.K. orzeczeniach SN, tj. wyroku z 5.12.2019 r. III PO 7/18 i uchwale połączonych Izb SN z 23.01.2020 r.).

5. Doprowadzenie do prawidłowego powołania Pierwszego Prezesa SN - kandydatów wskazuje Zgromadzenie Ogólne sędziów SN uchwałą podjętą większością głosów. W Zgromadzeniu mogą wziąć udział jedynie legalnie powołani do SN sędziowie. Wprowadzenie do wyborów Pierwszego Prezesa SN instytucji kolegium elektorskiego wybieranego przez Zgromadzenie jest możliwe w drodze ustawy. Ważne, aby wybór kandydatów na PPSN odzwierciedlał wolę całego Zgromadzenia, a nie jak ostatnio jego mniejszości (na dodatek osób nielegalnie powołanych do SN).

6. Cofnięcie powołań i awansów wszystkich sędziów sądów powszechnych, dokonanych z udziałem neo-KRS (nie mamy do czynienia z usunięciem sędziów, czego zabrania Konstytucja w art. 180, ponieważ osoby te nie mają statusu sędziów w rozumieniu Konstytucji, z uwagi na wadliwe powołanie; art. 179 zawiera wymóg (koniunkcja) udziału dwóch organów konstytucyjnych – wniosek prawidłowo powołanej KRS i nominacja prezydencka); ponowne konkursy na sędziów przed prawidłowo powołaną KRS. Orzeczenia wydane przy udziale wadliwie powołanych na stanowiska sędziowskie osób (składy z ich udziałem) pozostają w mocy (zachowują ważność) w myśl zasady zaufania obywateli do państwa i bezpieczeństwa obrotu prawnego, jednak strony mają prawo w określonym czasie (np. 6 miesięcy) do skorzystania ze środków procesowych, by podważyć takie orzeczenia, podnosząc argument niewłaściwej obsady sądu.

7. Likwidacja Izby Dyscyplinarnej w Sądzie Najwyższymi Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w SN. Likwidacja (wprowadzonej w 2018 roku) instytucji skargi nadzwyczajnej, jako środka destabilizującego w sposób niebezpieczny i niezasadny bezpieczeństwo obrotu prawnego

8. Nieustanne obywatelskie wsparcie dla sędziów i prokuratorów broniących praworządności.

Poniżej możesz:

• ocenić te propozycje rozwiązań (odpowiadając na pytanie w ankietach),

• skomentować te propozycje rozwiązań lub zaproponować własne rozwiązania w tym obszarze (korzystając z opcji "Komentarz").