Temat: STOP KLERYKALIZACJI! Akcja "odjaniepawlania" przestrzeni publicznej

Tyle, że konserwatyści niezależnie od tego jak bardzo jesteśmy wobec nich łagodni i pokojowi, zawsze znajdą dziurę w całym i to oni atakują. Chociażby środowiska LGBT, czy kobiety. Jak długo próbowali w kulturalny sposób się porozumieć? Jaki jest tego efekt?

Niestety agresja leży w ich naturze i nie zależy od naszego zachowania.

A w domaganiu się przez nas świeckiego państwa nie ma nic z zachowania siłowego. To ich retoryka. Nawet się nie spostrzegliśmy jak ją przejęliśmy.

Słuszna myśl! Miejsce pomników JP II jest przy kościołach i szkołach katolickich. Jak pisałam w jednym ze wcześniejszych postów, pomniki sławnych osób (chodzi o Jana Tarnowskiego), są stawiane przy szkołach, za bramą itp a za to pomniki JP II aż dwa. Mnie się wydaje, że w takiej sytuacji są dwa wyjścia albo petycja albo pikieta/protest.

Uważam, że wszystkie pomniki JP2 powinny zostać przeniesione na ziemie przy kościele, gdzie ich miejsce. Dobre rozporządzenie w tym temacie, by wystarczyło.

Żeby prawa strona nie zrobiła z nas zbrodniarzy trzeba to oprzeć na mechanizmie partycypacji. Niech o przeniesieniu czy zostawieniu pomnika decydują mieszkańcy miejscowości/dzielnicy w której stoi JP2 w drodze głosowania internetowego lub innej formie konsultacji społecznych. Skoro Podkarpacie czy Małopolska modli się codziennie do chińskiej tandety to niech że robi to dalej, nic mi do tego.

Wyraźnie widać, ze spora grupa Polaków ma dość pomnikozy JP2 - przynajmniej w bardziej laickich województwach uda się odzyskać przestrzeń.

Katolicy będą mogli spotykać się z JP2 przy kościółku gdzie jest miejsce na takie straszydła-odlewy.

Przecież ksiądz to posługa, a nie zawód, przykro ro brzmi, gdy wielu ludzi nie stać na chleb z emerytury. Słyszałam o pani, która sprzątała w lokalnym domu księży emerytów i odpłacili jej się pięknym za nadobne.

Janem Pawłem II był nie tylko w Watykanie - przecież papieżem, tak samo jak królem czy cesarzem, dana osoba jest wszędzie, a nie tylko w obrębie swego państwa. Chyba że gdzieś przebywa incognito.

Jeśli chodzi o inteligencję, to nawet najbardziej inteligentny człowiek na świecie nie wie wszystkiego i wszystkiego nie widzi. Nie mylmy inteligencji z wszechwiedzą:)

Wojtyła był inteligentny facet, nie że wyobrażam sobie, żeby tyle lat nic nie widział, nic nie wiedział?

Poza tym niechby się ulica nazywała na przykład Karola Wojtyły, gdyż zasługi miał pewne w zmianach politycznych w Polsce. Janem Pawłem to on był w Watykanie...

Jest taka, zupełnie świecka szkoła, w sąsiednim mieście, pewnie się zainteresują.

Też mnie to zastanawia. Ktoś musi zacząć, tylko kto? Może przydałyby się petycje do dyrektorów poszczególnych szkół? Dyrekcja którejś szkoły mogłaby ogłosić, że planuje założenie stowarzyszenia i apelować, by się inne dyrekcje zgłaszały.

Nie zrozumiałyśmy się - bynajmniej nie nawołuję do ulegania czyjejkolwiek propagandzie. I jak najbardziej rozumiem osoby rozczarowane postawą kleru, sama zresztą do nich należę. Nie lubię natomiast uogólniania i radykalizmu po żadnej stronie, bo to uniemożliwia znalezienie jakichkolwiek punktów wspólnych. A właśnie teraz bardzo potrzeba nam chociaż próby wzajemnego zrozumienia, bez tego nie zrobimy ani kroku w przód. Nie bardzo zrozumiałam: co nazywa Pani propagandą? Mówienie o tym, że Kościół to nie tylko zło? Moim zdaniem na żadną grupę nie warto patrzeć tylko przez czarne okulary ani tylko przez różowe, bo we wszystkich środowiskach są ludzie bardzo różni. Są odważni księża, którzy głośno oświadczają, że nie zgadzają się z poczynaniami i słowami hierarchów; problem w tym, że nie jest ich wielu (albo po prostu o innych nie wiemy).

Do pewnego stopnia mogę zrozumieć tych wojujących, którzy, rozczarowani, odwrócili się od całego Kościoła. Nie odczuwam natomiast empatii wobec tych, którzy wyśmiewają osoby wierzące - podobnie zresztą jak wobec tych, którzy niewierzących straszą piekłem. Czymś nie do przyjęcia są dla mnie zarówno pobłażliwość lub wyraz potępienia ze strony "katolika" wobec ateisty, jak i "lecz się" napisane przez ateistę w odpowiedzi na czyjeś wyznanie wiary w Boga. Obawiam się, że jak długo jedni będą drugich wysyłać do psychiatry lub do piekła, tak długo dialog i zbudowanie prawdziwego społeczeństwa obywatelskiego opartego na więziach i solidarności będzie jeśli nie niemożliwe, to w każdym razie bardzo utrudnione.